ben kendimi özlemişim
saçma filan değil çok ciddiyim ...
herkes yalnız kalmayı sevmez ...benim kadar çok konuşan bir insanın tek kalması kıyamet gibi bişey olabilir...
çünki karşısına çıkan ilk kaşı gözü olan yaratığa bütün dünyayı anlatıp onu intihara teşvik edebilir...
ama ben gerçekten aylardır hatta bir yıldır iki kelimeyi bir araya getirip şuraya yazamadım ..çünki ben son zamanlarda hep sinirliyken ,üzgünken günlüklerime yazıyordum ve her gün yazdığım bile oluyodu ... sonra onları okumaya kalkınca bi gün yırtıp atmak geliyo içimden ... ama bütün yaşadığım günlerden sayfa sayısını çıkarınca hoşuma gitti ... yok ya o kadar da kötü değilmiş dedim ... en kötüyü düşünür olmuştum ... o ne der aman bu ne söyler... hep kızdığım insanlar gibi düşünmeye başlayınca sen sen olmuyorsun ...özgürlüğün kısıtlanıyor ... sen hani bulutların üstünü çok severdim ... piyano sesine aşıktın ... hani bütün çiçekler aslında senindi .. hani çikolatadandı senin hayallerin ...her şey çok tatlıydı senin dünyanda hani ... hani İstanbul , yakınken kaçmak istediğin uzakken özlediğin sevgilindi... hani en sevdiklerin seni en sevenlerdi ...ve hani '' benim için değerlisin '' dediğin kimse seni üzmezdi ...
ben ''kendim''e geldim ... mutluluk günlüğümde yazdığım imla kurallarını yıkmış çarpık çurpuk bir türkçeyle kurulmaya çalışılmış tek çirkin cümle umrumda bile değil ... ben iyiyim ...
hayatta çok insan ilham vermez size
çok insan için '' ayyy çok tatlı ya '' '' çok iyidir o melektir çok severim'' deriz ama aslında çok az insanı gerçekten severiz .. çok az insana tüm kalbimizle güveniriz .. en azından ben öyleyim ... '' saygım sonsuz ama nefret ediyorum '' diyebileceğim çok insan sayarım ... değer vermediğim insan beni üzebilir mi bilmiyorum .. tamam o konuda söz veremiyorum ... hafif duygusal biri olabilirim ama ben bir yay burcuyum arkadaşlar ... dehşet duygusal bir insan olmamalıyım değil mi ... bu kısımlara girersem çocukluğuma uğramak gerekebilir...şiirlere, şarkılara biraz dokunmak gerekebilir... o yüzden söylemek istediğim şu ki.. uç noktalarda yaşamak zor ... orta yol diye bir şey yok .. ya çok mutlu ya da çok mutsuz ... ya olsun .. ya da olmasın ... net olsun her şey ... istesem de istemesem de bu böyle ... bence ağlamak da güzel ... ağlayamayan insanları hiç anlayamadım zaten ... biri ben hayatımda hiç ağlamadım dediğinde bir güzel dövüp hadi canım bu da sana ilk olsun ağla şimdi ilkler unutulmaz filan diyesim geliyor yalan yani inanmayın öyle şeylere ... benimle ağla ya benim üstüme filan sil burnunu doğal olsun yeter ki her şey ... yeter ki tek bir zerresine sahtelik karışmasın ..bırak yastık kılıflarına aksın makyajım ...dimi ... romantik filimde ağlanır ...komik filmde gülünür ....küçükken komedi filmini açıp bu korku diyip beni bıraksalar ben dehşet içinde bakardım kesin ...
neyse öyle işte ..
bugün dünden daha güzel ....
