Camları aç biraz hava alsın bu ev, üzgün . Aç camları ,kapat kendini sokağa ev biraz sensiz kalsın.
Sessiz kalsın biraz , özlesin kokunu, özlesin boya kokan ellerini. Kurusun biraz duvarlar ,defterlerin üzeri kurusun ,üşüsün biraz yastığın .
Aç camları biraz hava alsın , uçuşan tozlar bırak özgür kalsın , gözüne kaçmasın .Terlesin fırçan ,avuç içlerin soğusun ,tablolar biraz dertleşsin yalnız bırak bu evi. Yalnız brak şu sağ köşedeki şovaleyi ,dokunma ,özlesin tiner kokulu renkleri .
Dans eden parmak uçlarını özlesin yerler. Şu boş tuvalde duran kurumuş karanfilin kokusunu son kez çek içine , bir kaç damla bırak tuzlu gözyaşlarından hatıra , bırak yalnız kalsın .En sevdiğin yazarın kelimelerinden öp . Tenini bırak aynalara ,güzelliğini ılık bir duşta bırak ,
saçlarını sevdiğin adamın ellerine ,dudaklarını o adamın boynunda bırak. Kitaplarını birbirini en çok seven o mükemmel aşkın sonuna ...Aç şu camları hava alsın bu ev ,çok üzgün .
Yanaklarını ellerinin arasına al, onun elleri san . Hayallerini o mükemmel şarkının sözlerine sakla , ne kimse bilsin onun bir şarkı olduğunu , ne kimse bilsin hayallerin senin olduğunu. Aç şu camları hava alsın bu ev çok ağladı , bırak derin bir nefes alsın .
Sen küçücük kalbine dünyaları sığdıran , sen duyguları incelmiş ,sen sevdiği adamın kalp atışlarını kendine ninni yapan , sen piyano sesine aşık kadın , sen kimseyi yanına yakıştırmayan , sen sevgisine kimseyi layık bulmayan uzak şehirli kadın . Sen kalbi kırılınca dünyası başına yıkılan son günmüş gibi o gün bugünmüş gibi ömrünün tek gününü ona verecek kadar aşık kelebek . Aç şu camları nefessiz kaldı bu ev , aç şu camları duaların ulaşsın artık gökyüzüne. Al şimdi ellerine tükenmiş sadık kalemi , yönet kalbinden uçan notaları. Anahtarın en solüne bir kilit vur .
Şu yerdeki üzgün , karanlık ama rengarenk kadın tablosu... Ona bak son kez ,dokun gözyaşına serçe parmağınla ona da bırak bir tutam kendinden. Al şimdi ellerine ucu kırmızı en incesinden telleri sızlayan yağlı boya fırçanı , ,dokundur o gizemli kadının yüzüne renkli bir tebessüm . Kırık kalbinin parçalarını dağıtanlara emanet et mesela .Yitirmeden anlamayanlara bir not bırak çıplaklığına hayran aynaya
'' yaşayamamaktan korkuyorum , ölmekten değil '' . Bırak düşünsünler , anlayamayışlarını izle iki kirpik arasından . Aç o kırmızı kutunun kapağını nefes alsın anıların . Bırak yesinler birbirlerini o sayfalardaki adamlar , sana sahip olamayışlarına kavga etsinler. Annenden aldığın o narin sesini üşümüş bir yedi yaşa emanet et .Sen şarkılar değil , artık şarkılar seni söylüyor.
Savunmasızca çık sokağa , gecenin en zifiri anı sana yol gösterecek güven bana ,işte diyecek gün şu tarafta yürüyerek gitme istersen uzak biraz . Kandırmışlar seni diyecek sigaranın dumanını alaycı bir şekilde suratına üflerken . Kimse bilmesin , bozulmasın bu büyü , sen üzülme , üzülürsen giderim diye tehdit et belindeki o eli. Bırakmaz belki o zaman diye düşün kıt kanaat aklınla .Beraber dinlediğiniz şarkılardan selam söyle ona. Al en sevdiğin şairin yaşamaya dair en güzel cümlelerini çık bu evden ve zamanı geri al . Mutlu uyu , mutlu uyan...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder